به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، جزء هفدهم قرآن از آیه ۱ سوره انبیاء آغاز و تا آیه ۷۸ سوره حج ادامه دارد. موضوعات اصلی سوره انبیا را در موارد زیر خلاصه کردهاند: مسئله نبوت به عنوان موضوع اصلی سوره، توحید و معاد، نزدیک بودن روز قیامت و غفلت مردم از آن، تمسخر پیامبران و پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و نسبت شاعری و هذیانگویی زدن به آنها از سوی کفار، ذکر داستان اجمالی برخی انبیاء برای تأیید گفتار و رد ادعای کفار، بازگشت به بحث روز قیامت و کیفر مجرمین و پاداش متقین، ارث بردن زمین توسط بندگان صالح خداوند و سرانجام نیک متقین، پیروزی حق بر باطل، توحید بر شرک و لشکریان عدل بر سپاه ابلیس، دلیل رویگردانی کافران از نبوت، اقامه حجت برای مسأله توحید. در سوره حج، توحید و لزوم پرستش خدای یکتا، هشدار نسبت به شرکگرایی و پیامدهای منفی آن و قطعی بودن قیامت و زلزله سهمگین آن و نیز ماجرای بعث با مثالی از خلقت انسان مورد تأکید قرار گرفته است. به برخی از فروع دین مانند ابعاد معنوی و فقهی حج، جهاد با خودکامگان، نماز و پیوند آن با خدا، زکات و حقوق مالی دیگر و امر به معروف و نهی از منکر پرداخته شده است. تبیین برخی از ارزشهای اخلاقی مانند توکل و اعتماد به خداوند، هشدار نسبت به انجام گناه و نافرمانی خدا و پیوستگی تقوا، عمل صالح و نصرت الهی نیز از دیگر مباحث این سوره است.
از جمله آیاتی که در سوره انبیاء وجود دارد، درباره لوط نبی علیهالسلام است. در آیه۷۴ میخوانیم «وَ لُوطًا آتَیْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْقَرْیَةِ الَّتِی كَانَتْ تَعْمَلُ الْخَبَائِثَ ۗ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِینَ.» یعنی و به لوط، حکمت و علم دادیم و او را از آن شهری که [اهلش] کارهای زشت مرتکب می شدند، نجات دادیم؛ بی تردید آنان قومی بد و نافرمان بودند.
قوم لوط افراد بیمبالاتی بودند که به تعبیر قرآن، در سرزمینی به نام «مُؤْتَفِکات» در فلسطین ساکن بودند. این سرزمین به شهرهای سَدوم، عَموره، صَوغَر و صَبُویِیم در فلسطین گفته میشد. آنان علاوه بر لواط، مرتکب راهزنی و آزار و اذیت میهمانان میشدند. بر اساس نقلهای روایی، آنچه سبب انحراف قوم لوط شد، مکر ابلیس بود که در قالب یک انسان به آنها نحوه این عمل شنیع را آموخت. علاوه بر این، با مکر و حیله، زنان آنها را نیز ترغیب به این کار کرد تا به این ترتیب عملی خبیثانه را در تاریخ نهادینه کند. نقل است به قدری این انحراف در بین قوم لوط شیوع یافت که دیگر حیا به طور کامل از آنها زدوده شد به گونهای که در معابر و در انظار عمومی مبادرت به همجنسبازی داشتند.
در نهایت خداوند آنها را به عذاب سختی دچار کرد و بر سر آنان بارانى از آتش گوگرد فروریخت؛ در عوض، لوط و ایمانآورندگان به او را از این عذاب نجات داد و بعد فرمود این ماجرا را برای شما نشانه قرار دادیم تا بماند برای قومی که در آینده جا پای آنها میگذارد.
انتهایپیام/