پژوهشگران آمریکایی، نوعی ابزار برای مبارزه با چاقی و سرکوب اشتها ابداع کردهاند که بدون باتری کار میکند.
به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، پژوهشگران “دانشگاه ویسکانسین- مدیسن”(UW) آمریکا، ابزار جدیدی برای مبارزه با چاقی ابداع کردهاند. این ابزار با تحریک عصبی که معده را به مغز متصل میکند، مغز را فریب میدهد و احساس سیری را به آن منتقل میکند.
متداولترین روش برای درمان چاقی، جراحیهایی مانند جراحی بایپس معده است. این روشها نسبتا موثر اما به شکل خطرناکی تهاجمی هستند و عوارض جانبی بسیاری به دنبال دارند. یک راهبرد جدیدتر که در چند سال گذشته ظهور کرده، “تحریک عصبی واگ”(VNS) است.
عصب واگ، مجرای بزرگی است که سیگنالهای میان مغز و بدن را به هم مرتبط میسازد. این عصب، یک راه ارتباطی است که معده از طریق آن به مغز پیام میدهد که پر شده تا اشتها سرکوب شود و فرد از خوردن دست بکشد. آزمایشها نشان دادهاند که تحریک مصنوعی عصب واگ میتواند احساس گرسنگی را کاهش دهد و احساس سیری را به مغز منتقل کند.
ابزار کوچک و بدون باتری دانشگاه ویسکانسین- مدیسن، تحریک الکتریکی را در واکنش به حرکات معده در زمان واقعی تولید میکند. قدرت این ابزار، با نوسان دیوارههای معده تامین میشود؛ در نتیجه نه تنها به باتری نیاز ندارد بلکه با آغاز غذا خوردن، تحریک الکتریکی را در واکنش به حرکت معده، فعال میکند.
“ژودانگ وانگ”(Xudong Wang)، از نویسندگان این پژوهش گفت: این پالسهای مرتبط با حرکات معده، واکنش طبیعی را برای کنترل مصرف غذا افزایش میدهند. واکنش خودکار این ابزار به عملکرد بدن، تحریک الکتریکی را هنگام نیاز انجام میدهد.
این ابزار هنوز روی انسان آزمایش نشده اما پژوهشگران اخیرا آزمایش آن را روی حیوانات به پایان رساندهاند و به نتایج امیدوارکنندهای رسیدهاند. در آزمایش این ابزار روی موشها، کاهش وزن با سرعت ۳۵ درصد در ۱۸ روز نخست صورت گرفت. کاهش وزن موشها در ۷۵ روز باقیمانده آزمایش ادامه یافت و با برداشتن ابزار، موشها به سرعت به الگوی غذایی پیشین خود و اضافهوزن بازگشتند.
پژوهشگران قصد دارند در مراحل بعد، این ابزار را اصلاح و امکان روشن و خاموش کردن ساده آن را فراهم کنند. پیش از آزمایش این ابزار روی انسان، آزمایشهای گستردهتری روی حیوانات انجام خواهد گرفت و پژوهشگران امیدوارند گام بزرگی به سوی پیشگیری از چاقی بردارند.
وانگ افزود: ما انتظار داریم این ابزار، موثرتر و مناسبتر از فناوریهای دیگر باشد.
این پژوهش، در مجله ” Nature Communications” به چاپ رسید.