متن نامه تاریخی شهیدصدر به شاگردانش/ تعابیری که تحسین رهبر انقلاب را برانگیخت

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، آیت الله العظمی شهید سید محمد باقر صدر از علمای خوش فکر و صاحب نظر عصر حاضر در دهم اسفند سال ۱۳۱۳ در کاظمین به دنیا آمد. هوش سرشار باعث شد تا پیش از ۲۰ سالگی تحصیلاتش را به پایان برساند و تدریس را آغاز کند.

مشارکت در تشکیل حزب الدعوة الاسلامیة، صدور فتوای حرمت عضویت مسلمانان در حزب بعث عراق و برپایی راهپیمایی و تظاهرات در شهرهای شیعه‌نشین جنوب عراق و بغداد بخشی از فعالیت‌های سیاسی وی بود. این اقدامات سبب شد که دولت عراق او و خواهرش را دستگیر و به شهادت برساند.

آن چه از شهیدصدر درباره امام خمینی(ره) معروف شده،‌ جمله‌ای است که از اولین روزهای پیروزی انقلاب از شاگردان شهیدصدر در ایران نقل شد و شهرت یافت: «ذوبوا فی الامام الخمینی کما ذاب هو فی الاسلام». این همان عبارتی است که مقام معظم رهبری در خطبه‌های نمازجمعه ۲۱ فروردین ۱۳۶۶ آن را نقل فرموده و گفتند: «این چه روشن‌بینی عمیق و عظیمی است؟! این چه شجاعتی است که انسان در عراق زیر سایه‌ی سنگین کدر ظلمانی آن حکومت مجرم و رژیم پلیسی و اختناق شدید بنشیند و این جور قوی حرف بزند و از انقلاب اسلامی ایران و از رهبر این انقلاب ستایش بکند؟!»

اگرچه این همه آنچه شهید صدر درباره امام خمینی گفته،‌ نیست و در نامه‌ها و نوشته‌های وی تعابیر گوناگونی درباره انقلاب اسلامی ایران و به‌طور ویژه امام خمینی(ره) وجود دارد که بیانگر مفاهیم ارزشمندی در تاریخ انقلاب اسلامی است؛ اما بی‌گمان این مشهورترین و تاریخی‌ترین جمله‌ای است که از سوی آن متفکر خلاق صادر شده و نقل محافل انقلابی شده است.

با این همه کمتر کسی می‌داند که این عبارت مأخوذ از نامه‌ای از شهید صدر است که آن را در خطاب به گروهی از شاگردان خود که به ایران هجرت کرده بودند، فرستاده بود.

به همین منظور و به مناسبت ایام سالگرد شهادت شهیدصدر، ترجمه متن کامل این نامه را در ادامه می‌خوانیم:

بسم الله الرحمن الرحیم

فرزندان و عزیزانم!

خدا شما را در پرتو نظارت دائمی خویش محافظت فرماید. درود و رحمت و برکات خدایی بر همه شما باد.

 من این نامه را در لحظات گرانقدری برای شما می‌نویسم که اسلام به دست توانای ملت مسلمان ایران و با رهبری امام خمینی -دام ظله- و همیاری سایر نیک‌مردان و علمای اعلام به پیروزی قاطع و شگفتی در تاریخ معاصر ما دست یافته است.

اینک رؤیاها به حقیقت پیوستند، آرزوها جامه عمل پوشیدند و اندیشه‌ها چونان آتشفشانی خروشان بساط ستمکاران را برچیدند؛ و این‌ها همه بدان منظور انجام شد که دولت حق و حکومت اسلام در زمین برپا شود.

ما امروز شاهد شکسته شدن صولت ستمکاران و استعمارگران هستیم؛ همان‌ها که اسلام را زندانی کرده و از نشر و گسترش آن بیمناک بودند اما درب‌های این زندان با بازوی جوانمردان ایرانی شکست؛ جوانمردانی که از مرگ نمی هراسند و تهدیدهای گردنکشان آنان را از راهی که آغاز کرده‌اند، باز نمی‌دارد.

آری، اسلام از چنگال طاغوت رهایی یافته و می‌رود تا کاخ همه ستمگران را به لرزه درآورد و در جان‌های همه مسلمانان، در شرق و غرب زمین، روحی جدید و آرمان‌هایی نوپدید آورد.

 در حال حاضر بر فرد فرد شما عزیزان -که سعادت زیستن در سایه این نظام ارزشمند اسلامی را یافته‌اید- واجب است که تمام توان و امکانات خود را به کار گیرید و همه آنچه را در اختیار دارید، برای تحقق این تجربه گرانقدر بذل نمایید و بدانید که گذشت و فداکاری، در آنجا که سخن از بنای استوار اسلام است، مرز و حد ندارد. بخشش و جانبازی، در آنجا که پرچم اسلام برافراشته شده، نباید متوقف شود.

 امروز ساختن این بنای جدید به همکاری و همراهی شما نیاز دارد، پس دریغ مدارید!

و نیز باید دانسته شود که مرجعیّت امام خمینی که ایران امروز در تبلور آرمان‌های اسلامی خود، مرهون آن است باید به دقت مورد توجه قرار گیرد.

 همه شما باید بر گرد این شخصیت ارزنده فراهم آیید، با پاکدلی تمام از مصالح مربوط به ایشان حمایت نمایید و در وجود او ذوب شوید؛ آن‌چنان که او در اسلام ذوب شده است!

در مرجعیت شایسته، مسأله شخص مطرح نیست، بلکه باید هدف و راه رسیدن به آن در نظر گرفته شود. پس هرگاه مرجع تقلیدی در این مسیر گام گذارد و به اهداف مرجعیت شایسته اندیشید، بر همگان لازم است که در کنار او قرار گیرند و او را یاری رسانند.

نکته مهم این است که در حال حاضر مقام مرجعیت در ایران باید از هرگونه رفتار یا گفتاری که به ضعف و سستی آن بینجامد، به دور باشد و همه تلاش‌ها باید در جهت حفظ این نهاد مقدس به کار گرفته شود.

خداوند از شما دستگیری کند. دیدگان شما را از این پیروزی روشن فرماید، همه شما را در پناه خویش نگاهداری فرماید و شما را اندوخته‌های عالم اسلامی قرار دهد. سلام و رحمت و برکات خداوندی بر شما ای دوستان خوب من.

 امضا: پدر شما

به نقل از کتاب زندگی و افکار شهید صدر، آیت‌الله سیدکاظم حائری؛ صص ۱۵۴ و ۱۵۵

انتهای پیام/