آمریکا با مسدودسازی دارایی‌های افعانستان در مسیر توسعه آن مانع ایجاد می‌کند-تایمز

علی باقری سرپرست وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در پیامی به دومین نشست گروه تماس منطقه‌ای برای افعانستان که در تهران درحال برگزاری است بر ضرورت آزادسازی دارایی‌های افغانستان که پیشتر توسط آمریکا مسدود شده بود تاکید کرد.

متن پیام سرپرست وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران بدین شرح است:

« بسم الله الرحمن الرحیم
حضور نمایندگان ویژه محترم کشور‌های چین، روسیه، پاکستان و جمهوری اسلامی ایران را در این مهم که برای رایزنی در خصوص تحولات در پیش افغانستان در شهر تهران گردهم آمده اند گرامی داشته و امیدوارم که با نیت خیری که به مردم افغانستان و منطقه دارید پیشنهادات سازنده‌ای برای همزیستی همسایگان، کشور‌های منطقه و جامعه جهانی با افغانستان داشته باشید.

تقریباً سه سال از خروج نیرو‌های اشغالگر از افغانستان میگذرد و در این مدت کشور همسایه ما افغانستان با چالش‌های مختلفی روبرو بوده است که در برخی از چالش‌ها دولت سرپرست افغانستان دستاورد‌هایی داشته و در برخی موارد مشکلات ادامه یافته است و اگر صادقانه به صحنه افغانستان نگاه کنیم می‌توانیم بگوئیم که ریشه بیشتر مشکلات و چالش‌های افغانستان در اشغال این کشور و عدم توجه به توسعه و رشد اقتصادی آن و تحمیل توسعه نیافتگی به آن توسط اشغالگران بوده است امروز با آنکه اشغالگران خاک افغانستان را ترک کرده اند، اما با مسدود سازی دارایی‌های مردم افغانستان عملاً در مسیر توسعه‌ی کشور مانع ایجاد می‌کنند.

جمهوری اسلامی ایران همواره از تمامی ابتکارات سازنده‌ای که برای صلح و ثبات و توسعه افغانستان صورت گرفته حمایت نموده است و در صدر این ابتکارات اجلاس وزرای خارجه کشور‌های همسایه افغانستان و فرمت مسکو است که در سه سال گذشته جمهوری اسلامی ایران از شرکت کنندگان فعال آنها بوده است.

سرنوشت جمعی ما ایجاب می‌کند که در روند دستیابی به موفقیت یک دولت کامیاب برآیند منفعت ملی خود را در حرکت جریانی منطقه محور تبیین نماییم از این رو حرکت به سمت همسان سازی ارزش‌های منطقه گام بلندی در مسیر آغاز مذاکراتی است که می‌تواند ما را به پیمان‌های دو جانبه و چند جانبه با افغانستان هدایت نماید.

با نگاهی به، مذاکرات تصمیمات و بیانیه‌های مشترک در اجلاس همسایگان و منطقه‌ای یاد شده به توانیم نقش مثبت کشور‌های منطقه را برای ایفای نقش سازنده در صلح، ثبات، توسعه و آینده افغانستان شاهد باشیم. مهمترین پیام مشترک نشست‌های منطقه‌ای و همسایگان برای افغانستان این بوده است که نباید صرفاً به بیان و تکرار مشکلات موجود در افغانستان اکتفاء نمود بلکه باید در کنار بیان مشکلات، راه حل‌ها و راهکار‌های برون رفت از چالش‌ها و مشکلات را هم بیان نمود.

اگر امروز افغانستان با مشکل توسعه نیافتگی و معضلات سخت اقتصادی مواجه است باید اعتراف نمود که مسئولیت این توسعه نیافتگی و معضلات اقتصادی بر دوش اشغالگران این سرزمین است که در طول اشغال تمامی زیر ساخت‌های اقتصادی کشور را از بین برده و با خروج خود کشوری ویران را برای مردم به میراث گذاشتند، اما باید بدانند که نمیتوانند از مسئولیت‌های انسانی فرار کنند و باید سهم خود را برای جبران عقب ماندگی‌های اقتصادی این کشور بدون مداخلات سیاسی بپردازند.

همکاران محترم
موضوع حائز اهمیتی را که ضروری است هیات حاکمه سرپرستی افغانستان و کشور‌های منطقه به آن توجه خاصی داشته باشند مساله آینده افغانستان است اطمینان دارم مردم و دولت افغانستان و دیگر کشور‌های منطقه نمی‌توانند قبول کنند که شکست خوردگان دیروز در عرصه نظامی این بار بخواهند با عناوین سیاسی یا کمک‌های بشردوستانه مجددا به این کشور که ده‌ها سال برای استقلال، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی خود جهاد کرده و صد‌ها هزار شهید و میلیون‌ها معلول و مجروح داده ورودی غیر سازنده کنند و بخواهند اهدافی را که با جنگ نتوانستند بدست آوردند در قالب سیاسی و برگزاری کنفرانس‌های مختلف بدست آوردند.

امروز کشور‌های منطقه و از همه بیشتر جمهوری اسلامی ایران و جمهوری اسلامی پاکستان با پدیده مهاجرت اتباع افغانستان مواجه هستند که از یک طرف بر اقتصاد کشور‌های میزبان فشار وارد می‌سازند و از طرف دیگر کشور خود افغانستان را از نیرو‌های سازنده تهی میسازند. همکاری کشور‌های منطقه با هم و با دولت افغانستان در زمینه مدیریت مهاجرین افغانستانی ایجاد فرصت برای منطقه و خود افغانستان است.

تا سازوکاری مسئولانه تحت نظارت سازمان ملل در دستور کار قرار گیرد تا حکومت ضمن بازگشت مهاجریان و پناهجویان افغانستانی به کشور خود زمین و کاشانه درهد. ضروری است تا این گروه از مردم افغانستان در آبادانی میهن خود سهم گیرند و تضمین‌های زگشت آبرومندانه جهت این گروه از ناحیه‌ی حکومت سرپرست مهیا گردد.

هیات حاکمه سرپرست افغانستان پیش از به قدرت رسیدن در مذاکرات و نشست‌های مختلف بر ضرورت تشکیل دولتی با حضور همه اقوام و اقشار کشور تأکید داشت و در این زمینه قدم‌های مثبتی هم برداشته شده است ولی با توجه به جمعیت متنوع، افغانستان کشور‌های همسایه و منطقه این امید را دارند که با مشارکت هر چه بیشتر مردم افغانستان از اقوام و اقشار مختلف زمینه ثبات سیاسی و توسعه اقتصادی افغانستان بیشتر فراهم گردد. توجه به موضوع ضرورت تشکیل حکومتی فراگیر در افغانستان در بیانیه‌های نشست‌های همسایگان و منطقه‌ای در همین راستاست.

جهان امروز جهان ارتباطات و اتصالات است افغانستان در جغرافیایی قرار گرفته است که می‌تواند. چهارراه ارتباطات و اتصالات شرق به غرب و شمال به جنوب باشد و اگر جغرافیای افغانستان چنین ارتباطاتی را برقرار کند گام بزرگی در توسعه ملی خود و منطقه برداشته است.

خوشبختانه شاهد هستیم همزمان با جمهوری اسلامی ایران در اتصال راه آهن و جاده‌های خود به. مسیر‌های ارتباطی افغانستان سایر کشور‌های همسایه و منطقه هم در این راه گام برداشته اند و اگر همکاری و هم فکری بیشتری بین کشور‌های منطقه با افغانستان و با یکدیگر صورت گیرد بطور قطع به سود همه خواهد بود.

نمایندگان محترم ویژه
در حال حاضر شاهد هستیم که بعضاً حرکت‌هایی خاص از جانب برخی کشور‌های خارج از منطقه برای تأثیر گذاری در روند تحولات افغانستان انجام میشود که با اساس استقلال، تمامیت ارضی و حاکمیت ملی افغانستان تعارض دارد و از آنجا که کشور‌های منطقه از بی شبانی و توسعه نیافتگی افغانستان بیشترین صدمات را متحمل شده و میشوند انتظار می‌رود که به این مهم توجه جدی نموده در همکاری با یکدیگر و با سایر کشور‌ها و سازمان‌های بین المللی همچنین در همکاری با حکومت سرپرست افغانستان اجازه داده شود تا افغانستان بار دیگر با مشکل مداخله خارجی مواجه شود.

جمهوری اسلامی ایران ضمن حمایت همه جانبه از مجموعه ابتکارات سازنده‌ای که بتواند موجب تضمین صلح، ثبات، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی افغانستان گردد معتقد است دوام ثبات و امنیت منطقه‌ای مستلزم آن است تا سازمان ملل متحد در ایفای وظایف و مسئولیت‌های خود بیش از پیش به شرایط انسانی توجه نشان دهد. بنابر چنین نگرشی بود که جهوری اسلامی ایران طی سه سال اخیر کوشید برای کاهش آلام مردم افغانستان و با درک شرایط دشوار دوره گذار مسیری را بپیماید که مردمان شریف این سرزمین همسایه بتوانند در برابر شداند و مصائب حاصل از دوران اشغال بیگانه و بی ثباتی پس از آن تاب آوری داشته باشند.»