نقد فیلم‌های جشنواره/ «آه سرد»؛ فیلمی برای دلبری از داوران!

«آه سرد»

نویسنده و کارگردان: ناهید عزیزی صدیق

تهیه‌کننده: سیدرضا محقق

بازیگران: علی باقری و ایمان صدیق

جشنواره فیلم فجر، بویژه در سال‌های متاخر، نشان داده که به حضور آثاری از ژانرهای مختلف، توجه ویژه‌ای دارد و این موضوع، یکی از اولویت‌های هیات انتخاب جشنواره بوده است. یکی از ژانرهای رایج، فیلم‌های موسوم به “جاده‌ای” است. فیلم سینمایی «آه سرد»، حاضر در چهل و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر را قطعا یک فیلم جاده‌ای می‌توان به‌حساب آورد.

خیلی وقت‌ها سازندگان فیلم‌ها، ایده‌هایی برای فضای خارج شهر، ازجمله جاده را انتخاب می‌کنند تا در مجموع فیلم کم‌دردسر و کم‌خرجی بسازند. با این حال برخی سکانس‌های «آه سرد» به گونه‌ای است و در شرایط دشوار جوی فیلمبرداری شده که کمتر به این موضوع می‌توان فکر کرد. مخصوصا با در نظر گرفتن اینکه کارگردان این فیلم یک خانم است، موضوع جالب توجه هم می‌شود. اما وقتی درمی‌یابیم که او با دیگر کارگردان سینمای ایران، احمد بهرامی، کارگردان آثاری چون «شهر خاموش» و «دشت خاموش» نسبت نزدیکی دارد، ماجرا دیگر خیلی عجیب نمی‌نماید.

مخاطبِ کمی جدی‌تر فیلم «آه سرد» می‌تواند احساس کند که سازنده یا سازندگان آن به جلب توجه داوران جشنواره‌ها، ازجمله جشنواره‌های خارجی توجه داشته‌اند. با این حال اگر فیلم می‌خواهد که در جشنواره‌ها مورد توجه کافی قرار گیرد، در برخی زمینه‌های فنی باید بررسی دوباره و بعضا تجدید نظر کند.

تدوینگر فیلم انگار بسیار به این نکته توجه داشته که با توجه به محتوای آن، ریتم باید تا جای ممکن آهسته در نظر گرفته شود. شاید به همین دلیل، مخصوصا در نیمه نخست فیلم، قاب‌ها، پلان‌ها و حتا بعضا سکانس‌هایی در فیلم وجود دارد که اضافی می‌نماید و انگار بیش از آنکه براساس منطق فیلم در تدوین گنجانده شده باشند، به شکل حشوگونه‌ای، فقط در خدمت ریتم فیلم در نظر گرفته شده‌اند.

اما از این مهم‌تر، برخی کم‌دقتی‌ها و حتا لغزش‌ها در صداگذاری صحنه‌هایی از فیلم است که می‌طلبد یک‌بار دیگر درباره برخی از آنها تجدید نظر شود. حتا در یک مورد – در نسخه نمایش‌داده شده در جشنواره فجر – به نظر می‌رسد که صداگذاری دو پلان نزدیک به هم – در شب محوطه برفی و در جریان جست‌وجوی پدر – جابه‌جا صداگذاری شده‌اند. همچنین به نظر می‌رسد که اصلاح نور فیلم نیز به کار دوباره‌ای نیاز دارد.

اما با این وصف‌ها، پیرنگ قصه فیلم «آه سرد» از نقطه قوت‌های آن است که از یک موضوع بکر، ماجرای دراماتیک جذابی ساخته است. ۲۰ سال پس از آنکه مردی همسر خود را به اتهامی ناموسی به قتل می‌رساند، پسر آنان که در زمان وقوع قتل حدود ۶ سال سن داشته، در روز آزادی پدر به زندان دورافتاده می‌رود تا او را همراهی کند، درحالی‌که نه‌تنها او را نمی‌تواند ببخشد، بلکه از او متنفر است و شاید نقشه قتل او را پس از آزادی در سر پرورانده است.

بازیگر نقش فرزندِ کینه‌ورز مخصوصا در ادای دیالوگ برخی از سکانس‌ها، بازی کم‌نقصی ارایه نکرده و جاهایی لج مخاطب را درمی‌آرود. متن فیلمنامه‌ هم در بخشی از دیالوگ‌های مربوط به او چنان شعارزده شده که باعث تعجب می‌شود که نویسنده و کارگردان فیلم، چرا تا این حد از حرف‌های شعاری را نوشته و ساخته است؟!

با این حال با توجه به اینکه داوران معمولا به کار در شرایط سخت ارزش و امتیاز قایلند، به نظر می‌رسد می‌توان توقع داشت که فیلم «آه سرد» در برخی بخش‌ها، ازجمله فیلمبرداری و کارگردانی، جزو نامزدهای دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر دیده شود.

علیرضا بهرامی – ایسنا

شما نیز در صورت تماشای این فیلم در گذشته یا آینده، با درج ستاره مورد نظر خود (از یک: بد، تا پنج: عالی) در قالب کامنت زیر این مطلب، در نقد آن می‌توانید مشارکت کنید.

انتهای پیام